اولین آثار نی نی در خانه ما

سلام فرزانه ی فرزانه!
چقدر از دیدن ذوق و اشتیاقت به فرزندی که هنوز نیومده و اینهمه عشق و وسواست به پرورش و تربیت آگاهانه ی کودکت خوشحالم. آرزوم اینه که روزی همه ی مادران سرزمینم و همه ی مادران دنیا اینگونه باشن.
ممنونم که بهم سرزدی و شرمنده شدم وقتی منو مادری آگاه خطاب کردی، چون از سه سالگی کودکم هیچی نمیدونم و حس میکنم دارم توی تربیتش اشتباه میکنم. این حرف تو و وجدان دردی که چند وقته دارم شاید منو سوق بده دوباره آگاهی کسب کنم. از افتخاری که بهم دادی و پیوندی هم که برقرار کردی ممنون و مفتخرم. منم ادای دِین میکنم و امیدوارم دوستیامون پایدار باشه. میبوسمت و رشتاک نازنینت رو. با همین اسم لینکتون میکنم. شاد باشین

---

سلام فریبا جان. خیییییلی ممنونم که با حوصله وبلاگ رشتاک من رو خوندی ممنون که با وجود مشغله هایی که داشتی به من این لطف رو کردی. عزیزم نگران نباش گاه گاهی مشغله های بسیار این رو از یاد آدم میبره که فرزندش در رشد هست و اطلاعات خودش هم باید همزمان رشد کنه این کاملا طبیعیه و همینقدر که تو بازهم از حس درونت میفهمی که از حیطه ای که میخوای پرت شدی خیلی خوبه و این باعث میشه که برگردی به اون حیطه، و این حس تماما بخاطر حس مسئولیت زیادی هست که به نیروانا جان داری و عالیه که تو مادری اینچنین هستی.